ὑπὸ τοῦ Μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη
Δρ. Θεολ.-Πτυχ. Φιλολ.*
Παγκοσμιοποίηση (globalisation στὰ ἀγγλικά, mondialisation στὰ γαλλικά, globalisierung στὰ γερμανικά) χαρακτηρίζεται τὸ «οἰκονομικὸ φαινόμενο, τὸ ὁποῖο ἐμφανίσθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες τὸν 20οῦ αἰῶνα καὶ ἔλαβε γρήγορα πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς διαστάσεις»1
Παγκοσμιοποίηση σημαίνει τόσο τὴν κατάργηση τῶν συνόρων στὸ ἐμπόριο καὶ τὴν οἰκονομία, ὅσο καὶ τὴν σταδιακὴ κατάργηση τῶν ἐθνικῶν συνόρων. Ἢ παγκόσμια αὐτὴ ἑνοποίηση θὰ εἶναι ὅμως ἀσταθής, ἐὰν δὲν συνοδεύεται καὶ ἀπὸ μία πολιτισμικὴ καὶ θρησκευτικὴ παγκοσμιοποίηση μὲ τὴν ἔννοια τῆς ὁμογενοποιήσεως.
Τὴν Ἐκκλησία ἐνδιαφέρει κυρίως ἡ πολιτισμικὴ παγκοσμιοποίηση-ὁμογενοποίηοη, χωρὶς νὰ τὴν ἀφήνει